Tapicer – zawód z tradycjami
Początki tapicerstwa sięgają średniowiecza, a samo słowo tapicer
znajduje swoje korzenie w języku bizantyjskim. Termin ten służył do określania osób,
które wytwarzały gobeliny, dywany, wykonywały zestawy dekoracyjne czy też wykorzystywały
różnego rodzaju tekstylia i skóry do dekoracji wnętrz i poprawy.
Ludzie od wieków
poszukiwali przeróżnych rozwiązań mających na celu poprawę komfortu życia oraz
upiększenie otoczenia. Dzięki niezwykłej determinacji i kreatywności powstawały
prototypy przedmiotów użytku codziennego, mebli, maszyn, dekoracji… Ewolucja tych
pomysłów trwa do dzisiaj i będzie nadal żywa w przyszłych pokoleniach.
Proces ten jest również
dobrze znany w tapicerskim rzemiośle. Pierwsze projekty były początkowo wykonywane
przez średniowiecznych miniaturzystów, a następnie powiększane i produkowane na
większą skalę przez pierwotnych tapicerów.
W czasie wypraw
krzyżowych, rycerze wracający z Ziemi Świętej przywieźli gobeliny, które
upiększały zamkowe komnaty. W tym
okresie tapicerzy przybijali tkaniny do wybranych mebli takich jak łóżka czy
komody.
W XIII-wiecznej Francji
zaczęły powstawać pierwsze warsztaty tapicerskie. Początkowo tkano w nich
gobeliny. Z biegiem czasu tapicerzy sprzedawali różnego rodzaju tkaniny oraz
wytwarzali meble tapicerowane (łóżka, siedzenia, namioty czy też wyposażenie
wojenne). Można ich dzisiaj nazwać przodkami tapicerów-dekoratorów.
Mniej więcej w połowie
XVI wieku zaczęli oni wypełniać siedzenia puchem, a następnie włosiem końskim. Król
Ludwik XIII w swoich licznych edyktach organizował i kodyfikował różne gałęzie
tego zawodu. Za czasów panowania Ludwika XIV do grona tapicerów zostały
zaliczone osoby, które projektowały i ozdabiały zasłony.
Interesującym może wydać się
fakt, że tapicerzy zajmowali się wykonywali okucia do trumien. Trudnili
się tym zajęciem do końca XVII wieku.
Co ciekawe w XVIII-wiecznej
Francji, tapicerzy mieli prawo do noszenia przy sobie miecza. Za panowania
Ludwika XVI w bardzo szybkim tempie ewaluowało rzemiosło tapicerskie, zyskując
na jakości i finezji.
Z kolei w Londynie w
XVIII wieku, tapicerzy pełnili rolę dekoratorów wnętrz, aranżując całe
pomieszczenia (pokoje, salony).
Wraz z rozwojem techniki i
powstawaniem wynalazków praca tapicera zmieniała się. Wprowadzano ulepszenia,
nowe narzędzia, techniki. Zmiany trwają aż do dziś. Wśród współczesnych
tapicerów możemy znaleźć zarówno tych, którzy wykonują swoją pracę z
wykorzystaniem tradycyjnych metod, jak i osoby wykorzystujące nowoczesną technologię.
Tapicer –
rzemieślnik, pasjonat, artysta
Tapicer to rzemieślnik i artysta
w jednej osobie. Jednym z jego głównych zadań jest tapicerowanie mebli.
Polega ono na obiciu mebli tkaniną, naprawie zniszczonej tapicerki czy też renowacji
antycznych mebli. W przypadku starych foteli czy sof, rzemieślnicy zachowują
dawną metodę produkcji. Warto dodać, że tapicerzy odnawiają również elementy
wykonane z drewna. Jest to trudne, wymagające kunsztu, wiedzy i niezwykłej
precyzji zajęcie.
Tapicerstwo nie tylko meblami
stoi. Inną gałęzią tego szlachetnego rzemiosła jest tapicerowanie
samochodowych wnętrz. Tapicerzy odnawiają siedzenia, obicia dachowe,
podsufitki, panele drzwiowe… Wszelkiego rodzaju pojazdy nie mają przed nimi żadnych
tajemnic. Niektórzy rzemieślnicy specjalizują się również obiciach jachtów,
łodzi, statków… Innym ciekawym zajęciem jest tapicerowanie sprzętu
sportowego.
Zawodowy tapicer potrafi
wyczarować prawdziwe cuda. Są to przedmioty nie tylko o charakterze
funkcjonalnym (fotel, sofa, narożnik, samochodowe siedzenia…), ale również
dekoracyjnym (kotary, zasłony, dywany…). Warto podkreślić, że ten właśnie rzemieślnik
jest również pewnego rodzaju powiernikiem. Renowując stare meble,
poznaje niezwykłe rodzinne historie, czasem tajemnice. Wydobywa z powierzonego
antyku jego duszę, przywracając mu dawną świetność.
Biznes
pełen możliwości
Stojąc przed wyborem zawodowej ścieżki, warto rozważyć profesję
tapicera. Na początku zachęcamy kandydata do przeanalizowania swoich
cech osobowościowych, które z pewnością ułatwią mu w przyszłości pracę.
Zatem czym powinna się charakteryzować osoba myśląca poważnie
o tapicerstwie? Z pewnością musi to być człowiek cierpliwy, sumienny,
precyzyjny, kreatywny i otwarty na potrzeby drugiego człowieka,
przedsiębiorczy.
Po ukończeniu odpowiedniej szkoły zawodowej i kursów,
można podjąć pracę w zakładzie tapicerskim, fabryce mebli, podjąć współpracę z
zakładem stolarskim czy też otworzyć własną działalność. Możliwości jest wiele,
rynek usług nieustannie się rozwija i podpowiada nowe możliwości zarobkowania. Zawodu
tapicera można się również nauczyć, dzięki praktyce nabytej w zakładzie
tapicerskim.
Jak w każdej branży, również w tapicerstwie ciągle pojawiają
się nowe trendy prezentowane podczas targów, szkoleń, warsztatów. Niektórych
rzeczy można się także dowiedzieć, śledząc informacje pojawiające się w prasie
lub Internecie. Interesującą możliwością jest nawiązanie współpracy z podobnymi
zakładami w ramach Izb Rzemieślniczych czy Cechów.
Niekwestionowanym atutem tego zawodu jest ograniczona
konkurencja oraz potencjalni klienci, którzy poszukują coraz to nowych usług w
tym zakresie. Sukces tapicerskiego biznesu zależy w dużej mierze od
pomysłowości, przedsiębiorczości i elastyczności.
Comments